Kim Üzebilir ki Seni Senden Başka?

Gidene kal demeyeceksin,

Gidene kal demek zavallılara,

Kalana git demek terbiyesizlere,

Dönmeyene dön demek acizlere,

Hak edene git demek asillere yakışır.

Kimseye hak etmediğinden fazla değer verme,

Yoksa değersiz olan hep sen olursun.

Düşün;

Kim üzebilir seni senden başka?

Kim doldurabilir içindeki boşluğu? Sen istemezsen...

Kim mutlu edebilir seni? Sen hazır değilsen?

Kim yıkar, kim yıpratır? Sen izin vermezsen...

Her şey sende başlar, sende biter,

Yeter ki yürekli ol, tükenme, tüketme...

Tükettirme içindeki yaşam sevgisini!

Ya çare sizsiniz ya da çaresizsiniz...

Öyle bir hayat yaşadım ki cenneti de gördüm cehennemi de,

Öyle bir aşk yaşadım ki, tutkuyu da gördüm pes etmeyi de.

Bazıları seyrederken hayatı en önden,

Kendime bir sahnede buldum; oynadım...

Öyle bir rol vermişler ki okudum, okudum anlamadım.

Kendi kendime konuştum bazen evimde,

Hem kızdım hem güldüm halime.

Sonra dedim ki; söz ver kendine!

Denizleri seviyorsan dalgaları da seveceksin,

Sevilmek istiyorsan önce sevmeyi bileceksin,

Uçmayı biliyorsan düsmeyi de bileceksin,

Korkarak yaşıyorsan yalnızca hayati seyredersin...

Öyle bir hayat yaşadım ki son yolculukları erken tanıdım.

Öyle çok değerliymiş ki zaman, hep acele etmem bundan anladım...

F.Nietzsche

Yaşam Kaynağım...

Onu anlatmak için kelimeler yetmez, adını bile duymak mutluluk verir bana; seni çok ama anlatamayacağım kadar çok seviyorum kızım...Şu kısacık yaşamınla beni aydınlattın, büyüttün, geliştirdin, öğrettin, vazgeçilemeyecek tek sevgnin senin sevgin olduğunu öğrettin...

Hep böyle, hep mutlu kal benim yaşam ışığım...

Yeşil Yol

Yoruldum, patron.
Yollarda yağmurdaki bir serçe kadar yalnız olmaktan yoruldum.
Yanımda hiç arkadaş olmamasından bıktım. Nereye gideceğimizi, nereden geldiğimizi söyleyecek biri..
İnsanların birbirine kötü davranmasından bıktım.
Her gün dünyada hissettiğim ve duyduğum acılardan bıktım.
Çok fazla var, sanki her an için kafama cam parçaları batıyor.
Anlıyor musun ? ( YEŞİL YOL )

...

Bir başlık yazamadım, ne yazsam bilemedim...Keşke çocuk kalsaydım, keşke insanların ne kadar kötü olduğunu anlayamadığım zamanlardaki kadar mutlu kalsaydım...

Şimdi gerçekleri biliyorum, insanların içini görüyorum ve çok mutsuzum, umutsuzum...